Abad

 

Iker Abad naiz. Jon Abad naiz.

Bizitzeko diren objetuetan pasioa eta irrika eskaintzen ditugu. Eta ilar txikiak.

 

Duela urte batzuetatik hona, altzari edo espazio bat diseinatzen hasten garen bakoitzean, oinordetzan jasotakoaren eta aukeratutakoaren arteko konfrontazio traumatikoa sortzen da.

Alde batetik, familiaren eta norbanakoaren historia (enpresa liderren akabera perfektua duten altzariak sortzeko, ekoizteko, banatzeko eta saltzeko ohitura eraginkor eta irabazpidezkoak) eta, oro har, euskal industria- eta kultura-testuingurua; bestetik, gure joera garaikideak (egungo materialak eta teknikak, tokiko artisautzaren balioa, maker ekimenak, gizarte- eta ingurumen-iraunkortasuna, baterako sorkuntza) eta gure pertsonen eta joeren adierazpena (enpatia).

Bateratze izugarri horrek, marrazketan eta irakurketan goiz jaikitzeak eta lorik gabeko arratsaldeak eskatzen ditu, kontsultak eta bueltak, barreak bazterkinekin eta objektu irabazleren batekin, bisita maitagarriak lantegi eta laborategietara, ulermen atsegina bezeroekin eta erabiltzaileekin, akabera eta kalitate proba setatiak, produktu bakar bezain eredugarri baten grial santua aurkitzeko.