Nola huts egiten dute adimen artifizialeko algoritmoek giza gorputzaren aniztasuna eta konplexutasuna atzemateko orduan? Akats horiek «ezjakintasun artifizialaren» forma gisa hauteman al daitezke? Zeintzuk dira ezjakintasun horren inplikazioak errepresentazio, identitate eta botere terminoetan?
«Generative Contrarial Nuisance» bideo-performance serie bat da, giza gorputzaren eta adimen artifizialaren arteko elkarrekintza kritikoki galdetzen duena ikusmen artifizialeko algoritmoen lentearen bidez. Proiektuhonetan, teknologia horiek, askotan giza identitatea interpretatzeko eta kategorizatzeko tresna neutraltzat hartzen direnak, arraza eta genero aurreiritziak iraunarazten dituzten modu kezkagarrietan sakontzen du, desberdintasun globalak islatuz eta indartuz. Serieko bideo bakoitza osagai «giza + konputazionalen» justaposizio bitar baten inguruan egituratzen da. Batetik, sarrera: giza adierazpen, keinu eta mugimenduen filtratu gabeko bideoak. Bestetik, emaitza: AAren interpretazio algoritmikoa, joera eta estereotipo murriztaileek desitxuratua. Bi bideo-osagai horiek bata bestearen ondoan jartzean, AAen sistemek giza konplexutasunaren aberastasuna definitzeko eta mugatzeko duten sinpletasun murriztailea azaltzen du obrak.
Bideo sorta horrek «GAN» (Generative Adversarial Network) kontzeptua aldarrikatzen eta birdefinitzen du, sistema horiei dagozkien alborapenei buruzko iruzkin kritikoa egiteko, teknologiaren ustezko «adimena» errealitatea hobetu beharrean aztoratu eta desitxuratzen duen «traba» bihurtuz. Proiektu honen bidez, «Generative Adversarial Nuisance»k elkarrizketa bat piztu nahi du AAren dimentsio etikoei buruz eta etorkizun teknologiko inklusiboago eta bidezkoago baten premiazko beharrari buruz.«Generative Adversarial Network» lanak umorea eta probokazioa erabiltzen ditu AA sortzailearen abusuzko dinamika disekzionatu eta kritikatzeko, eta horren inplikazio etikoak eta aurrerapen teknologikoa askotan sostengatzen duten esplotazio esparruak azaleratzen ditu. Queer ikuspegi dekolonialarekin, serieak zalantzan jartzen du AAren nozioa etorkizuneko ikuspegia duen berrikuntza gisa, eta, aldiz, objektibotasunaren mozorropean, arau zapaltzaileak ezartzen dituen eta dauden botere-egiturak iraunarazten dituen tresna gisa azaltzen du.
