June Crespo (Iruña, 1982) Bilbon bizi da eta bertan egiten du lan. Arte Ederretan lizentziatu zen Euskal Herriko Unibertsitatean (2005), eta 2015 eta 2017 bitartean De Ateliers egonaldi-programan parte hartu zuen (Amsterdam).
"June Cresporen praktika artistikoa eskulturarekin identifikatzen da neurri handi batean, non collage edo muntaia bezalako prozeduretan eta irudiaren erabilera esperimentalean oinarritutako hizkuntza garatzen duen. Bere lanaren abiapuntua bere ingurune hurbilenetik interpelatzen duten forma eta objektu funtzionalen artean ezartzen diren lotura afektibo eta dialektikoak dira. Intuizioa da askotariko interesak eta kezkak digeritzeko eragilea, baina kontzeptu horiek ez dira esplizituki islatuko ezta aurrez pentsatutako gisa agertu ere obraren hasierako ikuskeran.
Bere estrategia metodologikoa aurretik zeuden elementuen transformazio materialean oinarritzen da, baita moldeekin erreproduzituz bereganatzen diren beste forma batzuetan ere. Crespok objektuak irakurtzeko moduan esku hartzen du, haien asoziazio-potentziala askatuz. Prozesu horrek erlazio batzuk ezartzea eskatzen du, hala nola zatiak konbinatzea, birkonfiguratzea edo ordenatzea, edo kontingentzia prozesualak sartzea, hala nola zatikatzea, haustura, inperfekzioa edo aztarna. «Gertaera» horiek obran txertatzen dira, materialtasuna indartuz, ukimen-nolakotasuna indartuz eta proposatutako egitura berrien konnotazio narratiboa aberastuz."
Susana Gonzalezen sarrera, June Crespo. Helmets argitalpenekoa.
Hauek dira bere banakako erakusketa nabarmenenak: vieron su casa hacerse campo (2023), CA2M (Madril); Acts of Pulse (2022), P420 (Bolonia); entre alguien y algo (2022), CarrerasMugica (Bilbo); Am I an Object (2021), PA///KT (Amsterdam); Helmets (2020), Artium (Vitoria-Gasteiz); Voy, sí (2020), Ehrhard Florez galeria (Madril); No Osso (2019), Uma Certa Falta de Coêrencia (Oporto); Ser dos (2017) y Cosa y Tú (2015), CarrerasMugica galeria (Bilbo). Horrez gain, talde erakusketak ere egin ditu azkenaldian: The Milk of Dreams, Veneziako Biurtekoa (2022); Fata Morgana, Jeu de Paume (Paris) eta El sentido de la Escultura, Fundación Mirón (Bartzelona).
Argazkiaren kreditoa: Carlo Favero