Badago egunero esperimentatzen dugun hiri fisiko bat, baina, begirada sintetiko baten bidez ikustean, ezaguna eta ezezaguna denaren artean dabiltzan formak hedatzen dira, hiriaren identitatearen eta hori gurea ez den zerbait bezala abstraitzearen artean. Hiriarena denaren identitatea erretratatu nahi dut gizatiarretik urrun dagoen ikuspegi batetik, adierazpen modu berriak eta teknologiaren eta hiriko giza esperientziaren arteko sinergiak ikertzeko.
Horregatik, ohiko sare neuronaletan, ikasketa sakoneko algoritmoetan eta hedapen‑motako ereduetan oinarritutako eredu sortzaileekin esperimentatzen ari naiz. Tresna horiek aukera ematen didate soinu- eta ikusmen-lengoaia berriak ikertzeko, akabera iradokitzaileak dituzten esperientziak sortzeko. Proiektua bi dimentsiotan oinarritzen da praktika artistikorako: hiriaren soinu-espazioa eta espazio ikusgarria.
Emaitza honako hau da: pieza esperimentalen multzo bat, elementu ezaguterrazen abstrakzioaren eta figurazioaren artean daudenak. Soinuak eta bideoak ezaguterrazak ez diren zaratazko artefaktuetan desagertzeko duten modua interesatzen zait, bai eta linboa lortzeko ahalmena ere, une batzuetan naturaltzat jotako elementuak dituen toki batean. Elementu horiek testuren artean desagertzen dira, ehun espresionista sortuz.
