Means without Ends

Zein da 16mm formatuan egin den zine esperimentalaren historia? Zeintzuk dira izenbururik garrantzitsuenak? Z aretoko 16mmko proiektorea martxan jarriko du Laida Lertxundik, amerikar zine esperimentalaren historiaren oinarrizko ezagutzak errepasatzeko, jatorrizko formatoan proposatzen digun emanaldiarekin.

​

• New York, Near Sleep (for Saskia), Petter Hutton, 1970, 10', 16mm 

• Fly, Yoko Ono, 1979, 19', 16mm

• 8 ½ x 11 James Benning, 33', 16mm

• Melting, Thom Andersen, 1965, 6', 16mm

Means without ends

Zer dira keinuak?

“Keinuen ezaugarri bat ezer ekoizten ez dutela da, ez dira akzioan zentratzen, garatu eta bere buruari eusten dioten zerbait dira baizik. Keinuek etikaren esferara hurbiltzen gaituzte, funtsean gizakia den esferara.”
Agamben, Giorgio. “Notes on Gesture”, Means without Ends.

Víctor Iriartek 16mm-ko lan historikoen aukeraketa bat egin nezan eskatu zidan eta hiru mentore maiteren pelikulak aukeratu nituen eta Yoko Onoren oinarrizko obra feminista bat.

Lau pelikula hauek paisaietara hurbiltzen gaituzte hiriak, gorputzak eta objektuak balira bezela. Fikzioa aipatzen dute eta denbora zinematografikoaren ikuspuntu estrukturalistarengatik ordezkatzen dute. Leku bukoliko eta ekoizpen espazioetaruntz den bidaia honetan zinea egiteko mekanikak ikusgai bihurtzen dira, kritikaren aukera suspensoan uztea ukatuz. Objektu eta pertsonen arteko distantziak eta korrespondentziak aztertzera gonbidatzen gaituzte, bakardadea eta intimitatea, barrualdeak eta espazio irekiak, oraina eta iraganaren artean... bizitza gertatzen den bitarteko momentu horiek.  

Laida Lertxundi, Los Angeles, California, 2015