(Cartagena, 1977) Argazkia: Arkaitz Saiz
Bilbon bizi den diziplina askotako artista; bere praktika mekanografia hedatu gisa (KYBDslöjd) definitzen du eta horren grosso modo deskribapena «teklatuaren eskuzko trebatze» gisa ezartzen du: testuaren karaktereak materializatu eta teklatuaren pultsazioak pantailatik haratago eramaten ditu, guk teknologiarekiko dugun lotura parasitoa zalantzan jartzen duen aldi berean. Ez da esku-hartze arbitrarioa. Idazteko makinan ezartzen ditu bere erreferentzia eta oinarriak, baita poesia konkretuan, demoszenean eta brutalismoan ere. Idazteko makinak exekuzioa gauzatzen du eta poesiak sistema, ikasi beharreko lengoaia ikaragarria ezartzen du. Erabiltzeko erraza den tirania eta momentuko gogobetetasuna disuasio taktikak besterik ez dira, eta zabortegira eta aspertzera eramaten gaituzte. Aro digitalean bizi gara, eta ez dago paradoxetatik ihes egin dezakeen inor. Etorkizuneko bizitza tekletan dago.
2004tik bere lana hainbat arte-zentrotan, galeriatan eta jaialditan erakutsi da; horien artean, Ars Electronica, Transmediale, Xpo Gallery, La Casa encendida, Liste Art Fair Basel, La Gaîté lyrique, Tokyo Blip Festival, Square Sounds Melbourne, BilbaoArte, LABoral, Supernova Digital Animation Festival, iMAL, VISION’R, Mapping, Piksel, Shibuya Pixel Art, LEV, MFRU, HeK, ETOPIA, Eufònic Urbà...