Lankidetza‑ eta bilaketa‑prozesu baterako inspiraziorik handiena 1912an Nijinskyk interpretatu eta koreografiatu zuen La siesta de un fauno ballet ospetsuan dudan interes handian oinarritzen da.
Sorkuntza eta prozesu honetan dudan helburuetako bat istorio bat ekartzea da, zeinetan norberaren interakzioak eta aurkikuntzak eta besteekiko harremanek inguratzen gaituztenen arteko interakzioaren alderdi anitzak eta barne-aurkikuntza ikustera eramango gaituzten. 0>Norberaren banakako bidaia batean dauden emozio, sentimendu eta pentsamendu guztiak.
Bere desioak dituen faunoa aitzakia besterik ez da gure bidean zehar denok bizi izaten dugunetik haratago ikertzeko, harreman- eta aurkikuntza‑mota ugari esperimentatzeko.
La siesta de un fauno balletaren gaiak, dantza garaikidearen bidez, energia‑trukean esplorazio handi batera eraman gaitzakeela sentitzen dut. Nire asmoa ez da jatorrizko balletaren estiloa bere horretan hartzea, baizik eta ildo bera hartzea taldeko kide guztientzat. Fauno eta ninfaren arteko, faunoen arteko, ninfen arteko askotariko harremanak aztertzea, energia‑truke amaiezina, haien kontraste, lotura eta gatazka guztiak aztertuta.
