María Zambrano
María Zambrano (Vélez-Málaga, 1904 – Madril, 1991) filosofo eta idazlearen pentsamendua behin eta berriro aipatu izan da hiru nostalgia-moldetatik: gerra zibilak eta erbesteak garaiko intelektual garrantzitsuenetako batzuentzat izandako ondorioengatiko nostalgia politikotik; tradizioa eta etorkizuna laburbilduko zituen eskola hertsiki espainiar baten nostalgia filosofikotik; espiritualtasunerantz joaz zehaztasuna baztertzen ez duen eta sakratua dena izendatu nahian zorrotza izateari uko egiten ez dion lengoaia baten nostalgia poetikotik.
Maria Zambrano hirukote horretatik ateratzen dugunean, baina, gurari mistikoetako filosofo nietzschetar bat baino zerbait beharrezkoagoa aurkitzen dugu: haren artearen teorian eta munduaren hermeneutikan hitzen beste erabilera batzuk marrazten dira, aldi berean alienazioaren aurrean harrapaezin bihurtzeko erak, hautemanezin edo intsumiso bilakatzeko moldeak diren esateko moduak.
Maria Zambranoren pentsaera behin eta berriz aldarrikatu izan da hiru nostalgia moldetik.