River of Grass, Kelly Reichardt, AEB, 1994, 75'
Kelly Reichardten atzera begirakoaren hasiera. Pantailan, road-movie film baten elementu guztiak espiritu existentzialistarekin: Cozy Miamin jaiotako gaztea da, eta ez du gogobetetzen. Bere amak abandonatu zuen 10 urte zituenean, Ryder izeneko polizia inspektore baten alaba, Bobyrekin ezkondua, bi haurren ama zena, eta munduan zuen lekuari buruzko etengabeko kezka bizian zegoena. Eta bere mundua Floridako kanpoaldean dagoen etxe bat besterik ez da, autobide amaigabeen artean, igerilekua duten ordukako motelen artean, eta bere patuari buruzko zalantzak: "Non eramango dituzte bide hauek guztiak?", galdetu du Cozyk, bere bizitza inguratzen duten errepideak ikustean.
Pantailan, espiritu indie-amerikarra eta umore zentzugabeko ukituak dituzten iheslarien film baterako elementu guztiak: Ryder bere ezaugarri nagusia bere arauzko pistola etengabe galtzeko erraztasun handia duen polizia bat da. Eta pistola hori okerreko eskuetara iristen da. Orduan ezagutu genuen Lee, kostaldeko leku batetik bestera bere Cadillac urdinean hogeita hamar urte betetzear zegoen beste gazte bat.
Gaztetasuna eta ihesari buruzko film baterako elementu guztiak ditugu: autoa, pistola, maitaleak eta polizia bat krimen baten arrastoaren atzean.
Kelly Reichardt zuzendariaren lehen film luzea eta bere filmografiako lehen ezustekoa, argumentuaren elementu guztiak maneiatzeko askatasuna harrigarria baita. Beste film askoren antza duen filma da, eta, aldi berean, film paregabea. Ipar Amerikako zinemaren tradizioa gogoratuz gero, bi klasiko handi aipa ditzakegu: Bonnie & Clyde (Arthur Penn, 1967) eta Badlands (Terrence Malick, 1973). Iruditeria hori da, baina Reichardt gaztearen erritmo eta tonu bereziak iragazia. Jazz-soul abesti klasiko baten bertsio indie post-rock baten aurrean egongo bagina bezala da. Zentzu horretan, erreferentzia zuzen eta intimoena Wanda de Barbara Loden (1970) izan liteke, lapurreta eta ihesei buruzko film bat, munduarekin pozik ez dagoen emakume baten erretratu bihurtzen dena. Hemen ere, pertsonaiak eta egoerak aldatu egiten dira bilbeak aurrera egin ahala, azkenean bere pertsonaia nagusiaren, Cozyren, biografia gisa azaleratu arte.
Reichardtek, bere pertsonaiek bezala, erreferentzia batetik bestera jotzen du proposamen bakar bat osatu arte: oso librea, humanista, bizi-bizia, drama eta komedia ukituekin, eta laurogeita hamarreko hamarkadako binilo underground baten soinua duena, amaierarik gabeko bidaiak eta maitasun galduak abesten dituzten errepideko film horietako bat.
Kelly Reichardten atzera begirakoaren hasiera.