Pauline Curnier Jardin (1980, Marseilla, Frantzia) Erroman eta Berlinen bizi den artista da, eta instalazioak, performanceak, filmak eta marrazkiak sortzen lan egiten du. Bere instalazio zinematografiko apartek unibertso heterodoxoak sortzen dituzte eta istorioak kontatzen dituzte, narratiba alternatiboak formulatuz. 2019an, Berlingo Galeria Nazionalaren Saria irabazi zuen, eta 2021ean, Florentziako Villa Romana Saria; gainera, 2019an eta 2020an Erromako Villa Medicin ikertzeko beka bat jaso zuen. Bere lanak honako hauetan sartu edo komisionatu dira azken urteotan: Steirischer Herbst jaialdia, Graz; Manifesta 13, Marseilla; Palais de Tokyo, Paris; Bergen Assembly, Bergengo Bienala; Nazioarteko Zinema Jaialdia, Rotterdam; Veneziako 57. Bienala; Tate Modern, Londres; Performa 15, New York.
Qu’un sang impur, 2019
HD bideoa, 16’ 05’’
Kortesia ChertLüdde Gallery eta Studio Pauline Curnier Jardin
Eskopofiliari eta generoak teknologia sozialekin duen elkarguneari dagokienez, Pauline Curnier Jardin artistak sarritan gorputzaren anputazioaren mortifikazioaren sinbolismora eta gorputzaren, unibertso ktonikoaren eta ordena sozialaren arteko loturaren sinbolismora jotzen du. Halaber, Pauline Curnier Jardinek Jean Geneten Un Chant d’Amour (1950) filmetik hainbat gai plazaratzen ditu, hala nola generoak zehaztutako irudikapenaren dimentsioa eta ikuspegi pornotropikoa. Qu'un Sang Impur (2019) filma presozain sadikoaren begirada grinatsua jasotzen duten espetxe bateko presoen arteko maitasun homoerotikoan inspirazioa hartutako remake baten bidez hasten da. Curnier Jardinen filmean Geneten gorputz gazteak klimaterioan dauden emakumeekin ordezten dira, eta harrapakariaren eta harrapakinaren posizioa alderantzikatzen dute, hau da, begiratzen duten eta begiratuak direnen posizioa.