Arte esperimentala zientziaren arloko garapen aitzindarien interpretazio humanistikorako baliozko modu baliagarri gisa ulertzen dut, eta arte garaikidea formatu fisikoan sortzeko tresna berriak sortzera bultzatzen nau. Ambient musikaren eta ikus-entzunezko narratiba ez-linealen zale amorratua naiz. Zentzu horretan, interes handia dut soinuaren arkitekturan, espazioan nola banatzen den, eta nola hautematen ditugun proposamen teorikoki “estatikoak” modu linealean (denboran).
Maila atomikoan, antzekotasun handiak daude uhin akustikoen portaeraren eta partikula/uhin kuantikoen artean, adibidez, gainjartzen direnean edo interferentziak sortzen direnean. Gizakiontzat ezinezkoa da benetako gainjartze kuantiko mota horiek hautematea, baina fenomeno akustiko horiek eragiten dizkiguten intentsitatea eta emozioak atzeman eta adieraz ditzakegu.
Mekanika kuantikoaren eredurik garrantzitsuenetako bat aztertzean (Oszilatzaile Harmoniko Kuantikoa), nire buruak ezin izan zion paralelismoak aurkitzeari utzi, ezta uhin-funtzio horiek nola entzungo ziren galdetzeari ere. Sistema honen eta Oszilatzaile Harmoniko Kuantikoaren artean sortze-desberdintasunak dauden arren, eredu hori berrinterpretatzeko aukera egon beharko luke.
Tabakalerako egonaldia egiten dudan bitartean, tresna elektroniko digital bat sortzeko proiektua dut, sistema-eredu kuantiko horren sonifikaziorako tresna bat, soinu-paisaia bereziak sortzea sustatuz, nire interpretazio-/soinu-lengoaia natural berri baterantz bultzatuz, eta, aldi berean, publikoari irudikatzera gonbidatuz irudikapen energetiko hori ezagutzera.
