Radio Nikosia

 

Sufrimendu psikikoko ibilbide medikalizatuak dituzten eta ez dituzten pertsonek osatutako dispositibo, kolektibo eta elkarte bat da Nikosia. Hemendik aldarrikatzen da gizarte-leku bat dela, non borrokak etiketa diagnostikoek eragiten duten nortasunaren itxiera saihesten duen, konplexuari heldu nahi dion topaketa orotan beharrezkoa den aniztasunera zabaltzeko.

Nikosia egunerokotasunean eta, batez ere, lurralde politiko bat da; batzar bat, zaintza komunerako eta laguntzarako gune eta instantzia batzuk; kultura-zentroetan aktibatutako tailerrak, irratiko, literaturako, ikus-entzunezko, ikasketetako programa eta esku-hartzeak, etab., oro har, topaketa eta eraikuntza partekatuko egoerak baino ez dira, subjektuartekotasunarekiko jarrera sentikor batetik planteatuak, norberaren eta komunaren arteko gurutzaketetan, subjektibotasunarekiko zaintza zintzo batetik. Hemen bakoitzaren ekoizpen sinbolikoa bezain garrantzitsua da esanahien eta interakzioen ekoizpen kolektiboa. Esperientzia osatzen duten gailuak bat datoz Jean Ouryk egin eta duela gutxi Peter Pal Pelbartek berreskuratu zuen galderarekin:

Nola eutsi berezitasunaren dimentsioa zaintzen duen kolektibo bati? Nola sortu espazio heterogeneoak, tonalitate propioekin, atmosfera desberdinekin, bakoitza bere erara lotzeko? Nola mantendu topaketak erraztuko dituen baina ezarriko ez dituen prestasuna, kontaktua ahalbidetuko duen eta alteritatea zainduko duen arreta? Nola sortu halabeharra, programatu gabe? Nola eutsi "arranditasun" bati, basamortu afektiboa hazten den tokian hitz egin ahal izateko? 

Peter Pal Pelbart

Hau eta hura Nikosia izan daiteke. Plaza irekia, plaza publikoa, plaza intimoa; ibilia, anitza, aterpe porotsua, iragazkorra, exogamiarako joera etengabea eta alaia duena. Agian, bakoitza hona hurbiltzen da hemen egon beharrik ez duena izateko. Beharbada Nikosia lorategi arrunt, oparo, mardul, bizi hura da, zeinarekin bat egin eta bidezidorrak elkartuko baitira, eta gero berriro zatituko baitira.