2001ean, Bissaun, entzunezko eta zinematografiako materiala zuen artxibo bat atera zen agerira. Ia-ia erabat suntsitutako metrajeak Gineako zinemagintzaren sorreraren fede ematen du, betiere Amílcar Cabral-en, 1973an eraildako iraultzaburuaren, ikuspegi deskolonizatzailearen barruan. Sana na N’Hada eta Flora Gomes ginear zinemagileekin lankidetzan, baita beste aliatu batzuekin elkarlanean ere, Filipa César zuzendariak bidaia bat irudikatzen du, non iraganeko material hauskorrak amets egiteko prisma gisa funtzionatzen baitu, haren bitartez begiratu dezagun. Berlinen digitalizatua, zuzenean erakutsia eta komentatua, materialak eztabaida, kontakizun eta iragarpenak sustatzen ditu. Hasi Ginea-Bissauko herrixka isolatuetatik eta Europako hiriburuetaraino, film mutu horiek dira jendeak, krisian dagoen mundu baterako, antidotoak bilatzeko duen heldulekua.
2001ean, Bissaun, entzunezko eta zinematografiako materiala zuen artxibo bat atera zen agerira. Sana na N’Hada eta Flora Gomes ginear zinemagileekin lankidetzan, baita beste aliatu batzuekin elkarlanean ere, Filipa César zuzendariak bidaia bat irudikatzen du, non iraganeko material hauskorrak amets egiteko prisma gisa funtzionatzen baitu.