Vicente Monroyren hitzaldia + Film (Samuel Beckett, Alan Schneider, 1965)

Zer esan nahi du zinemazale izateak? Jendartean ideia zabalduenari erreparatzen badiogu, zinefilia zinemarekiko maitasuna da. Baina definizio hori nahiko zehaztugabea da. Azken finean, zinema azken mende eta erdiko arte herrikoi handia izan da. XX. mendeko gizakiaz definitu genezake homo cinographicus bezala ia. Zinema XX. mendeko gizarte harremanen metafora handia izan bada, zinefilia bere bertsio klandestinoa izan da, bere luzapen zeremoniala, indibiduala eta intimoa.

Vicente Monroyren hitzaldi honetan, Contra la cinefilia saiakeraren egilea bera, zinemako kulturaren ezaugarriak eta formazioaren mugarriak modu kritikoan errepasatuko ditugu, eta orainaldian duten egokitasunari buruz galdetuko diogu geure buruari.

PROIEKZIOA: Film, Samuel Beckett, Alan Schneider, AEB, 1965, 20’

Samuel Beckettek, Waiting for Godoten egile ospetsuak, lan bakarra egin zuen proiektatutako zinemarako. Funtsean, jazarpen film bat da, zeluloidean inoiz egin den zoroena. Ehiztaria den kameraren eta jazarria den irudiaren arteko jazarpena da. Irudiak izu existentzialaren sorburua filmen aparatuan aurkitzen du. Zinemaren esentziarekiko lotura agerian geratzen da aktoreeen aukeraketan bertan; izan ere, jazarria nahi den objektua Buster Keaton zaharra da, Beckett eta Alan Schneider zuzendariak bere aurpegia kameraren begiradatik ezkutatzeko eman zioten aginduak erabat nahasia daukana. Boris Kaufman Akademiaren Sariaren irabazlearen zinematografia bikainak ere agerian uzten du zinemagintzaren arketipoen eragina. Boris Kaufmanen anaia Dziga Vertov eta Mikhail Kaufmanek Man With a Movie Camera maisulan autorreflexibo ospetsua sortu zuten. Barney Rosset de Grove Press-ek enkargatu eta ekoitzi zuen filma, eta, aldi berean, talentu multzo izugarri baten eta erantzuten dituenak baino galdera gehiago planteatzen dituen asmakizun zinematografiko baten emaitza da.