KASKn (Ganteko Arte Ederren Errege Akademia) graduatu zen, eta bere lana mitxoleta-loreen marrazki-sail batekin sendotu zen, Noa Verkeynen oinarri bisuala izanik, utopia bisual bat sortzeko espiritu indartsu eta koloretsu bat bereganatuz. Proiektu horrekin, loreak lore betean agertzen ziren, baina oinetako zikinak jantzita, palak hartuta eta sustraiak inolako lotsarik gabe erakusten. Lore horiek gizatiartzeak norberaren, beste pertsona baten eta naturaren arteko harremana behatzeko balio du. Obra horiek atseginak eta dibertigarriak dira, eta alaitasunez gainezka daude, aldi berean. Natura gizatiartzea hausnarketa gisa, gure gizaki izateari buruzko alegoria gisa.
Sinbolismo horrek Verkeynen obraren oinarriak erakusten ditu. Azken urteotan, bere obra sail berriak sinbolo berriak barneratu ditu –batez ere–, hala nola bihotzak, beirazko kopak eta arantzadun zurtoinak, hizkuntza bisual aberatsagoa sortuz mistizismoa berregin beharra dagoen mundu batean nola existitu kontatzeko.
Marrazki-teknika hori benetan hartuz, Verkeyn kultura garaikidean, itxuraz, berria den tradizio batean murgiltzen da. Marrazkiari autonomia-maila handiagoa ematera bideratutako tradizioan. Gero eta artista gehiago ari dira marrazkiaren teknika goratzen, historikoki azken obrara iristeko bitarteko soiltzat, zirrimarratzat, ideia baten zirriborrotzat hartu izan baita. Teknika txikia izeneko hori gero eta aitorpen handiagoa jasotzen ari da. Noa Verkeynek ahalik eta gehien baliatzen du teknika hori hizkuntza bisualaren forma berri bat irudikatzeko.