Pieza honetan erakusten dena bezalako exoeskeletoak gorputzaren funtzio motorrak modu kontrolatuan aktibatzeko protesiak dira. Terapia neurofisikoetan erabiltzen dira; adibidez, esklerosi anizkoitza duten pazienteengan. Amaiak artearen arloan tradizio luzea izanik, makina eta organismoaren arteko mugei buruzko esperimentazio sortzaileak “gorputz normaltzat” hartzen denari buruzko galderak egiten ditu, baita teknologiak garunaren plastikotasunean eta ikaskuntza-prozesuetan eragiteko duen gaitasunari buruzkoak ere. Amaia Vicentek exoeskeletoak erabiltzen ditu helburu terapeutikoekin, baina baita artistikoekin ere. Kategoria horien artean negoziatzeko aukerekin esperimentatzen du; eta negoziazio hori zientifikoa, teknikoa eta politikoa da. Exoeskeletoen erabilerak zenbait galdera ere planteatzen ditu, pribatutasunari eta zaintzari dagokienez, terapietan eta ikerketa medikoko proiektuetan lortutako bio-datuen erabilerari buruz; ezagutza zientifikoaren aurrerapenera eta osasun publikoko garapenera bideratutako erabileraren inguruko galderak, patenteen eta lizentzia pribatiboen bidez araututako merkataritza edo Kode irekiaren etikaren inguruan eta DIY-DIWO metodologietan oinarritutakoetan. Elkarlaneko diseinu-praktikek aukera berriak adierazten dituzte robotekin eta beste gailu artifizial batzuekin ikertzeko, esperimentazio artistikoaren eta aktibismo bioteknologikoaren arteko bidegurutzean.
