Sokasalto

Jufek ikerlan praktiko bat aurkezten du; gorputza hizkuntzan sartzeko nahi batetik abiatzen da, eta poesiaren puntuazioa erabiltzen du lan-tresna gisa: arnasa hartzeko etenaldiak, hizketaren, intonazioaren erritmoa markatzen duten zeinuak. Sokasaltok puntuazioa nahierara eramaten du mekanismo motorizatu batera eta, lurra ukitzen duen bakoitzean, erritmo bat, aire-korronte bat, eta hutsune bat sortzen ditu, mugimendu edo egitura horretan gorputz bat edo batzuk sartzeko deia egiten duena; tresna bihurtzen da horrela, gorputzei buruz, gorputzak bertan egon gabe, eta mintzamena kokatzen duten inguruneko botereei eta presioei buruz gogoeta egiteko.