JARRAITU ZUZENEAN STREAMING BIDEZ
Bazter guztietan entzuten da eskolari buruzko kexa berbera: “gauzak ez dira lehen bezalakoak”. Irakasleak ez dira lehengoak bezalakoak, ikasleak ez datoz lehen bezala, ez dakite, ez dute ikasi nahi, arreta galduta egoten dira beti… Eta, gehiegi baldin badakigu eskolari buruz? Gehiegi jakiteak esan nahi du badakigula “nolakoa izan behar lukeen”. Eta “jakite” horrek ez digu pentsatzen uzten: eskola gaur egun zer den entzutea, bere indargune eta arazoekin. Baina, nola irakur dezakegu eskola eredu edo idealetan oinarrituta aurresuposatzen badugu? Entzuteari utzi behar diogu entzun ahal izateko, hitz egiten diren gaietan murgildu, bizia sartu esaten diren hitzetan… Zer-nolako arreta eskatzen digu gaur egun eskola ulertzeak, mugimenduan dagoen gorputz gisa, aldatzen den gorputz gisa? Nola irakur ditzakegu gorputzak, isiltasunak, arazoak, desbideratzeak, indarkeriak? Zerk bihurtzen du irakaslea irakasle? Eta, zerk egiten du ikaslea ikasle?
Eskolek “estatu-hizkuntza”ren eta oraindik nola esan ez dakiten egiteko moduen artean nabigatzen dute.